کتاب گلنار

معرفی نویسنده پشنگ کامکار (30 آذر1330، سنندج)، نوازندهٔ سنتور، از اعضای گروه کامکارها و یکی از بنیان‌گذاران گروه شیدا است. وی از سن 10 سالگی فراگیری موسیقی را با ساز سنتور نزد برادر بزرگ خود هوشنگ کامکار آغاز کرد. ردیف‌های استاد ابوالحسن صبا را نزد پدر خود استاد حسن کامکار آموخت و در سال 1345 در مرکز فرهنگ و هنر سنندج مشغول به تدریس شد. وی همزمان با تدریس به اجرای کنسرت در شهرهای مختلف کردستان و اردوهای رامسر پرداخت. به مدت 5 سال با رادیو سنندج همکاری کرد و بعد از دوران سربازی به تهران مهاجرت نمود و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران موفق به دریافت مدرک کارشناسی شد. در این دانشکده از هنرمندانی چون: نورعلی برومند و داریوش صفوت، مهدی برکشلی، هرمز فرهت، محمدتقی مسعودیه و سایر اساتید بهره برد. او به همراه پرویز مشکاتیان در سال 1355 در آزمون باربد، نخستین کنکور موسیقی ایران به مقام نخست سنتور نوازی نائل آمد. پشنگ کامکار یکی از بنیانگذاران گروه شیدا است و اولین تکنوازی خود را با این گروه به همراه محمدرضا شجریان و محمدرضا لطفی با نام «به یاد عارف» ارائه کرد و به دنبال آن کارهای دیگری مثل چاوش 6 و همچنین سه‌گاه جشن طوس را باهمین گروه اجرا کرد. بعد از تعطیلی گروه شیدا، پشنگ کامکار سرپرستی گروه را به عهده گرفت و 2 آلبوم با خوانندگی صدیق تعریف به اسم فراق و گلگشت روانه بازار کرد. مدتی هم با گروه دستان همکاری داشت از جمله کنسرت با ایرج بسطامی همراه این گروه در ایران و سایر کشورها. تا اینکه گروه کامکارها به‌طور رسمی شکل گرفت و او همراه این گروه خانوادگی در ایران و سایر کشورها کنسرت‌هایی در جهت معرفی موسیقی ایران برگزار کرد و همچنین اجرا در فستیوال‌های معتبر جهانی. در سال 1381 آثارش در شورای ارزشیابی هنرمندان مورد بررسی قرار گرفت و مقام درجه یک هنری (معادل دکترا) به او اعطا شد. از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به تدریس در دانشکدهٔ هنر و معماری دانشگاه آزاد و عضویت در هیئت ژوری دانشکدهٔ موسیقی کرج و تدریس نوازندگی سنتور اشاره کرد. معرفی کتاب کتاب گلنار در جهت پیشرفت تکنیک نوازندگی و در ادامه‌ی کتاب شیوه سنتور نوازی در اختیار مدرسین و علاقه‌مندان قرار می‌گیرد. محتوای کتاب شامل تصنیف‌های خاطره‌انگیز قدیمی و ترانه‌های فولکلوریک ایران است و می‌تواند در ادامه‌ی کتاب شیوه سنتور‌نوازی و همزمان با آموزش ردیف تدریس شود. غیر از یکی دو مورد تمامی قطعات کتاب گلنار در دستگاه شور و متعلقات آن است، بنابراین نیازی به تغییر کوک ساز نمی‌باشد. جهت کمک بیشتر به اجرای دقیق تصنیف‌ها و ترانه‌ها، متن اشعار نیز در کتاب آمده است. جهت نوشتن بیوگرافی‌ها در کتاب گلنار از منابعی چون، سرگذشت موسیقی ایران نوشته روح اله خالقی، مردان موسیقی سنتی و نوین ایران نوشته حبیب اله نصیری‌فر و تصنیف‌ها، ترانه‌ها و سرود‌های ایران زمین نوشته سعید مشکین قلم استفاده شده است.